De huid van Lunetten.
Lunetten is een dorp dat zich steeds vernieuwd. Meer jongere inwoners, grotere samenwerking met de bewoners en groeit uit tot een groene en levendige wijk.
Mijn concept huid is een betekenis van bescherming, verbinding en groei.
Een huid beschermd.
Het reageert op kou of warmte. Het is de eerste bescherming van ons lichaam.
Een huid verbind.
Het maakt ons lichaam tot een geheel.
Een huid is continu in groei.
Een huid ademt, droogt uit, is vettig of zacht, groeit of krimpt. Het verjaard of beschadigd.
Huid als concept voor Lunetten heb ik gekozen omdat ik gefascineerd was door de achtergelaten materialen en structuren op het stationsplein. Lunetten is sinds de jaren ’70 sterk gegroeid. Samen met de betrokkenheid van de bewoners wat betreft de inrichting en het gebruik van de openbare ruimte ontplooit Lunetten zich als een huid die beschermd, verbind en groeit.
Nadat de woningnood was opgelost wilde men geen wijk meer met alleen maar hoogbouw. Lunetten werd dan ook een van de eerste nieuwbouwprojecten in Nederland waarbij inspraak van de toekomstige bewoners plaatsvond. De plannen gingen uit van een grote variatie in bouw met natuurlijke nuance van materialen. Groen en water moesten een belangrijke plaats krijgen in de wijk.
Als het ware leg ik een huid op het stationsplein. Deze beschermd de in en uitstroom van de bezoeker op station Lunetten doordat het prettige plek is te om te komen.
De materialen en structuren van de huid groeien en veranderen door weersomstandigheden en aanraking. De fietspad is als het ware een slagader die aansluit bij de ingang van de wijk tot aan de andere kant van het station. Deze verbind de groene kant van bos en water met het verharde gedeelte van het station.
Door de huid van Lunetten ontstaat er een gehele verbinding op het stationsplein met de bezoeker, de bewoner en zijn omgeving.
