De huid van Lunetten.
Lunetten is een dorp dat zich steeds vernieuwd. Meer jongere inwoners, grotere samenwerking met de bewoners en groeit uit tot een groene en levendige wijk.
Mijn concept huid is een betekenis van bescherming, herstel en groei.
Een huid is continu in beweging. Een huid ademt, droogt uit, is vettig of zacht, groeit of krimpt. Het verjaard of beschadigd. Een beschadigde huid zal zich proberen te herstellen, maar een litteken kan achterblijven omdat het niet in staat is om zich te herstellen.
Een huid beschermd. Het reageert op kou of warmte. Het is de eerste bescherming van ons lichaam.
Huid als concept voor Lunetten heb ik gekozen omdat ik gefascineerd was door de achtergelaten materialen en structuren op het stationsplein. Lunetten is sinds de jaren ’70 continu in beweging. Samen met de betrokkenheid van de bewoners wat betreft de inrichting en het gebruik van de openbare ruimte ontplooit Lunetten zich als een huid die beschermd, verbind en groeit.
Nadat de woningnood was opgelost wilde men geen wijk meer met alleen maar hoogbouw. Lunetten werd dan ook een van de eerste nieuwbouwprojecten in Nederland waarbij inspraak van de toekomstige bewoners plaatsvond. De plannen gingen uit van een grote variatie in bouw. Groen en water moesten een belangrijke plaats krijgen in de wijk.
Lunetten bevat twee opvallende kenmerken. De bouw is niet hoger dan drie verdiepingen en de nuance van de materialen zijn natuurlijk.
Als het ware leg ik een huid op het stationsplein. Deze verbind de in en uitstroom van de bezoeker op station Lunetten.
De materialen en structuren van de huid veranderd door weersomstandigheden en aanraking. Het stationsplein is opgebouwd door drie lagen die met elkaar worden verbonden door de slagader van de huid. Deze ader sluit aan bij de ingang van de wijk tot aan de andere kant van het station. Het betrekt de groene kant van bos en water met het verharde gedeelte van het station.
Hierdoor ontstaat er een gehele verbinding op het stationsplein met de bezoeker, de bewoner en zijn omgeving.
wow...did you do this? striking...like the analogy with the skin: that's the surface by which we relate with our environment..the contact surface...any and all disturbances of the skin are directly related with how the person interacts between him/herself and others and the environment (that's why adolescents have acne: they are just beginning to find their place in the adult world around them...) and I speak as a psychologist here!
ReplyDelete